Igrzyska Śmierci - film i książka

No i wreszcie nadeszła ta upragniona (przez tych co nie mają ferii) sobota! :) Osobiście na ostatni tydzień dołożyli mi strasznie dużo materiału i jeszcze testy z dodatkowego angielskiego. Ale co ma być to będzie, trzeba dać radę! :)
 
Dzisiaj o książce i filmie, o którym wszyscy na pewno słyszeli. Już w poście "The Perks of being a Wallflower" pisałam, że nie da się wszystkiego z książki przedstawić w filmie, bo siedzielibyśmy w kinie po kilka godzin. Zwłaszcza jeżeli mamy taką książkę jak Igrzyska śmierci. Moim błędem było to, że obejrzałam film, a potem wzięłam się za lekturę. Pierwszy raz chyba doświadczyłam tego, że film poruszył mnie bardziej niż książka. Pierwsza część z całej sagi, moim zdaniem, lekko przeciągana. Więcej przed Igrzyskami i po, niż na samej arenie. Oczywiście, nie zrozumcie przez to, że jej nie polecam, bo książka jest tego jak najbardziej godna. Wciągnęła mnie, lecz czasami lekko przynudzała. Były momenty akcji, część kiedy Katniss była na arenie bardzo mi się podobała. Natomiast musiałam na początku przebrnąć przez kilkanaście rozdziałów, które zajmowały głównie przygotowania. Może wydaje mi się lekko nudna przez to, że przeczytałam dwie następne części czyli "W Pierścieniu Ognia" i "Kosogłos", które są niesamowite! Druga część jest jedną z najbardziej zaskakujących książek, jakie do tej pory przeczytałam. I jeżeli tak jak mnie, korci was, żeby przeczytać ostatnie zdanie z książki, pod żadnym pozorem tego nie róbcie. Ja tak zrobiłam, potem nie mogłam oderwać się od czytania. Musiałam się natychmiast dowiedzieć, dlaczego tak się stało. Trzecia część natomiast przypomina mi trochę wojnę. "Kosogłos" jest najbardziej wzruszającą częścią, ale na końcu zawiodłam się na jednym z drugoplanowych bohaterów. BARDZO. Ostatnie rozdziały przeczytałam na jednym wdechu.
JEŻELI KTOŚ NIE OGLĄDAŁ FILMU, A MA ZAMIAR, NIECH NIE CZYTA DALEJ. SPOILERY. ZAPRASZAM PO OBEJRZENIU :*
Film? Nie mogę pojąć tego, że komuś się nie podobał. Przez połowę miałam dreszcze, jak wchodzili na arenę, jak umierała Rue, jak Katniss użądliły osy i miała halucynacje. To są momenty, na których uczuć nie da się opisać. Jest ich oczywiście więcej. Nawet samo to, że władze mają tak wspaniały pomysł, żeby wysyłać ludzi na rzeź i wszyscy mają to oglądać jest przerażający! Ojciec Rue musiał widzieć jej śmierć jak umierała, każda rodzina oglądała to jak ich dziecko (możliwe, że jedyne) umiera! Wyobrażacie to sobie? Za kilka lat mogą wylosować wasze dziecko i to wy będziecie oglądać jego zmagania na arenie. Wielki po prostu Big Brother, w którym musisz pozabijać wszystkich by wygrać. Ba, nawet wygrana przestaje cię interesować, bo toczysz walkę na śmierć i życie. Ponadto musisz znaleźć źródło wody i upolować coś by przeżyć.
Na prawdę rzadko kiedy zdarza się taka historia, która na prawdę porusza. Na przykład "Harry Potter", niby miała być to książka dla dzieci, a bardzo dużo osób dorosłych, młodzieży, uwielbia to! Cała saga ukazuje to jak bardzo ważna jest przyjaźń i trzymanie się razem, że trzeba czasem poświęcić coś dla innych. Myślę, że bardzo dużo jest takich filmów i książek, tylko my po prostu wolimy oglądać horrory, z których większość jest głupawa, ale mimo wszystko się boimy, albo amerykańskie komedie, zawsze zakończone Happy Endem. A przecież nasza historia nie zawsze kończy się dobrze.

W komentarzach opisujcie swoje odczucia na temat tych filmów i książek, a także polecajcie takie, które tak jak "Igrzyska śmierci"  czy "Harry Potter" chwytają za serce i mają w sobie "to coś" :)
Piszcie także jakie byście chcieli recenzje filmów czy książek. Może czytałam, może oglądałam,a jak nie to obejrzę, przeczytam :)
Aaa i możliwe, że dodam recenzję filmu "Niemożliwe" . Dziwnie to zabrzmiało :D
Buuzi :* i dziękuję za każdy komentarz, obserwację i wejście. Postaram się, żeby notki pojawiały się często i mam nadzieje, że każdy znajdzie tu chociaż jedną dla siebie. :)